Obywatele krajów, które weszły w skład koalicji antyterrorystycznej, mogliby się poczuć nieswojo na ulicach Dżakarty. Wzdłuż jezdni kwestuje tu człowiek z tabliczką Wspierajcie Jihad, po przejściu przez ulicę można dosłyszeć modlitwę Muzułmanów o ratunek przed niewiernymi dla Afganistanu, Iraku i Indonezji. Holenderski dokumentalista umieszcza widza wśród mieszkańców jednej z najbiedniejszych dzielnic Dżakarty.
Od początku film zaskakuje luźnym, intuicyjnym sposobem narracji, zupełnie jakby to kamera prowadziła operatora. Za moment obserwujemy uczestników antyamerykańskiej manifestacji, aby już po chwili, w jakiejś małej uliczce, długo przyglądać się wychudzonemu kotu. Chwilę potem trafiamy do domu pewnej indonezyjskiej rodziny, w środek rodzinnej kłótni. Tak poznajemy głównych bohaterów filmu: 60-cio letnią chrześcijankę Rumidjah, jej syna Bakti i nastoletnią wnuczkę Tari. Przez większość czasu syn Rumidjah obija się po okolicy. Kiedy Bakti postanawia się usamodzielnić i ożenić, okazuje się, że będzie musiał przejść na Islam. Utrwalony codziennymi rytuałami świat głównej bohaterki rozpada się na naszych oczach. W obawie przed samotnością kobieta postanawia wrócić do swej rodzinnej wioski. Od tej chwili Kształt księżyca zamienia się w pulsującą emocjami opowieść o poszukiwaniu spokoju i ukojenia po doznanej stracie. Niestety jej wioska wygląda zupełnie inaczej niż przed laty, gdy emigrowała z niej do Dżakarty.
Wybrane nagrody i festiwale/Selected festivals and awards: 2005 – FF Sundance, Nagroda Główna Jury w kategorii: Kino Światowe/ Sundance FF, World Cinema Grand Jury Prize: Documentary, Sundance Film Festival, 2004 – MFF Amsterdam, Nagroda dla Najlepszego Pełnometrażowego Filmu Dokumentalnego/IDFA Award for Best Feature-Length Documentary.