Bohaterami są kobiety i mężczyźni z różnych stron świata: z Danii, Chin, Japonii i USA. Łączy ich jedno: pasja do parkouru i free runningu. Parkour to sztuka szybkiego przemieszczania się w przestrzeni miejskiej i pokonywania przeszkód przy użyciu własnego ciała. Wywodzący się z niego free running wykorzystuje dodatkowo efektowne elementy akrobatyczne, salta oraz skoki.
Free runnerzy redefiniują znaczenie przestrzeni miejskiej. Wysoko ponad głowami przechodniów przeskakują z dachu na dach. Place budowy postrzegają jak tory przeszkód, a blokowiska - jak labirynty. Są dorośli, ale mimo to miasto to dla nich wielki plac zabaw: miejsce nieskrępowanego ruchu i kreatywności. Jeden z bohaterów zauważa: „przestajesz się bawić nie dlatego, że stajesz się dorosły, ale stajesz się dorosły właśnie dlatego, że przestajesz się bawić.”
Free runnerzy wchodzą w ciągłe interakcje z architekturą, tworząc nowe sposoby użycia budynków. Dlatego też są inspiracją dla architektów i urbanistów. W Danii nawet urzędnicy docenili rolę free runnerów w wyzwalaniu nieoczywistego potencjału przestrzeni miejskiej i stworzyli dla nich specjalny park do ćwiczeń.
Free running redefiniuje też możliwości ciała człowieka. Kiedy ogląda się bohaterów podczas treningu przed oczami stają kadry ze „Spider-Mana” i gier komputerowych: postacie zdają się latać ponad chodnikami i wspinać po gładkich, pionowych ścianach, aby potem zeskoczyć z wysokości drugiego piętra. Kamera dokumentuje ich ruchy z rozmaitych kątów, a widz wraz ze sportowcami eksploruje miejskie przestrzenie. Ujęciom towarzyszy chill-outowa muzyka, która nadaje kadrom nierealny charakter.
Wybrane nagrody i festiwale /Selected festivals and awards: 2009 - Shenzhen & Hong Kong Biennale of Urbanism/Architecture; 2010 - MFF Amsterdam/IDFA, 2010 – MFF Bergen/Bergen IFF, 2010 – FF Roskilde/Roskilde FF.