Zmarł Michael Glawogger

23 kwietnia w wieku 54 lat zmarł Michael Glawogger - wybitny austriacki reżyser filmów dokumentalnych i fabularnych. Międzynarodowy rozgłos i uznanie przyniosły mu kolejne części trylogii dokumentalnej o współczesnych problemach globalnego świata: „Megamiasta” (1998), „Śmierć człowieka pracy” (2005) i „Chwała dziwkom” (2011).Zmarł na malarię w Liberii, gdzie kręcił swój najnowszy film.

Urodził się 3 grudnia 1959 roku w Grazu. Ukończył San Francisco Art Institute oraz Wiedeńską Akademię Filmową. Reżyser, dokumentalista, scenarzysta, operator filmowy, fotograf. W poszukiwaniu materiałów i tematów do swoich filmów podróżował po całym świecie. Uznawany jest za jednego z najważniejszych dokumentalistów przełomu XX i XXI wieku. Śmiało łamał wiele skostniałych reguł i barier stylistycznych obowiązujących ciągle w tym rodzaju kina. Jego najbardziej znane filmy to wielokrotnie nagradzana, tak zwana „trylogia pracy”: „Megamiasta” (nagroda na MFF w Wiedniu, 1998; nagroda na MFF w San Francisco, 1999; nagroda na MFF w Vancouver, 1999), „Śmierć człowieka pracy” (nagrody na MFF w Londynie, Gijón i Lipsku, nagroda im. Johna Griersona przyznawana przez British Film Institute) oraz „Chwała dziwkom” (nagroda jury sekcji Orizzonti na MFF w Wenecji, 2011). Nakręcił także kilka doskonale przyjętych fabuł. Między innymi ekranizację wysoko ocenianej powieści Josefa Haslingera „Das Vaterspiel” (2009). Zasłynął z twórczego wykorzystania muzyki, między innymi tak znanych wykonawców, jak: Los Tigros del Norte („Megamiasta”), John Zorn („Śmierć człowieka pracy”), czy PJ Harvey i CocoRosie („Chwała dziwkom”).

W 2012 roku reżyser był po raz ostatni gościem festiwalu PLANETE+ DOC z okazji polskiej premiery filmu „Chwała dziwkom” oraz wykładu mistrzowskiego, który poprowadził wspólnie ze współracującym z nim operatorem Wolfgangiem Thalerem.

Michaela Glawoggera wspomina Artur Liebhart, dyrektor PLANETE+ DOC FILM FESTIVAL:

Michael ( Misha) Glawogger nie skończy swojego ulubionego projektu freestylowego, na którego realizację czekał wiele lat. By móc poddać się chwili i podążać za nieoczekiwanym. By nie być skrępowanym planem, deadlinami, budżetem. Wyruszył w drogę w zeszłym roku. Zmarł po ataku malarii w Liberii. Był jednym z przyjaciół festiwalu PLANETE+ DOC, bardzo nam pomógł w „heroicznym" okresie festiwalu. Stawiał nas za wzór. Inspirował i zadziwiał stylem pracy. Dawał niezwykłą w świecie filmu wolność operatorowi i montażyście. Jego film "Megamiasta" z 1998 roku był kamieniem milowym rozwoju kinowego filmu dokumentalnego. Jego ostatnia wizyta u nas na festiwalu w 2012 roku zapadła wielu w pamięci. Bardziej przypominał szamana alpejskiego niż austriackiego reżysera filmowego. Uwielbiał ostre dyskusje i dowcipne riposty. I był bardzo "down to earth", bez celebry. Razem z Wolfgangiem Thalerem stworzył najlepszy duet reżysersko-operatorski w filmie dokumentalnym. Pamiętajmy o Miszy i jego sztuce, bo już do nas nie przyjedzie.