ADHD to zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi, który jest najpowszechniejszym zaburzeniem psychicznym diagnozowanym obecnie u dzieci. Charakteryzuje się zaburzeniami koncentracji i emocji, a także nadmierną impulsywnością oraz nadruchliwością. Zwyczajowe leczenie obejmuje psychologiczną terapię i leki, które coraz częściej okazują się niewystarczające. Bohaterami filmu jest trójka dzieci cierpiących na ADHD. Dziewięcioletni Wiktor nienawidzi słowa ADHD i uważa, że ma ono coś wspólnego z jego budową fizyczną. Gdy tylko ktoś je wypowiada, wchodzi pod stół i przestaje odzywać się do kogokolwiek. Martine zamyka się w sobie i odczuwa niekontrolowany lęk, gdy tylko poczuje, że coś dzieje się wbrew niej. Z kolei Marino zazwyczaj ma nad sobą kontrolę, ale od czasu do czasu wpada w agresję i bije samego siebie. Film pokazuje nam jednak nie tylko zmagania chorych na ADHD dzieci z samymi sobą i otaczającą je rzeczywistością, lecz również nietypowy rodzaj terapii, jakiej poddane zostają w jednej ze szkół w kopenhaskiej dzielnicy Frederiksberg. Wiktor, Martine i Marino chodzą do normalnej szkoły, ale do specjalnej klasy, w której prowadzony jest program alternatywnego sposobu leczenia ADHD. Oparty jest on nie na typowej medycznej diagnozie i lekach, lecz na próbie poznania i zrozumienia wyzwań i szans, jakie rodzi indywidualna natura tych chorych dzieci. Co prawda wymaga to dużego zaangażowania nauczycieli i rodziców, ale już po roku gwarantuje wyraźny postęp, co pozwala rodzicom i nam wszystkim spojrzeć na tę chorobę w zupełnie inny sposób.