Intymny filmowy portret dalekiego kuzyna Alana Berlinera – Edwina Honiga, który był niegdyś jego mentorem i przyjacielem. Honig swoje ostatnie lata spędził na zmaganiu się z chorobą Alzheimera. Dziś już nie żyje, ale przed chorobą był uznanym poetą, tłumaczem literatury i nauczycielem akademickim. W ostatniej fazie choroby stracił niemal wszystkie związki z przeszłością, rodziną, a przede wszystkim – utracił własną tożsamość. Od czasu do czasu budziła się w nim jednak na nowo dusza poety, a kamera skrzętnie to wychwytuje.
Berliner sfilmował chorobę Honiga z empatią, wrażliwością, jak również z poczuciem humoru, zachowując jednak przy tym surowość stylu jego poezji. Rozmowy z przyjaciółmi i członkami rodziny malują w tym filmie obraz życia Honiga naznaczonego tragedią, miłością, odwagą, stratą, ale również ironią. Film Berlinera okazuje się w efekcie bardzo osobistą historią, w której studium zanikania sił mentalnych Honiga staje się czymś więcej – tworzy esej filmowy o funkcjach pamięci oraz zdolnościach człowieka do pamiętania i zapominania.
Wybrane festiwale i nagrody / Selected festivals and awards: 2013 – FF Nowy Jork / New York FF, 2013 – SXSW / SXSW, 2012 – FF Waszyngton / Washington FF, 2012 – MFF Amsterdam / IDFA