O filmie

Ośmiometrowy panoramiczny ekran to pierwsza rzecz, którą zauważasz, gdy wchodzisz do siedziby Crazy Horse – legendarnego paryskiego kabaretu. Od 1951 roku miejsce przyciąga niezwykłą atmosferą. Jego znakiem rozpoznawczym stały się kobiece nogi – silne, naprężone, ozdobione wymyślnymi butami na wysokim, cienkim obcasie. Pojawiają się jedna po drugiej, w półmroku, w wyrafinowanej, niepokojącej choreografii. Podobne są raz do końskich kopyt, to znów do gałęzi. Wysportowane, giętkie ciała zmysłowo falują, to znów rytmicznie, z idealną precyzją prężą się w wojskowej musztrze.

Film to próba przybliżenia efektów elektryzującego spotkania Crazy Horse z projektantem mody i światowej sławy designerem Christianem Louboutinem. Fragmenty spektakli, opatrzone osobistym komentarzem artysty, to poetycka, wciągająca, zmysłowa podróż w sam środek świata glamour. Oniryczna narracja, pełna uwodzicielskiego czaru, gdzie liczy się piękno, precyzja gestu i elektryzująca elastyczność ciał, to szczególna dokumentacja pracy Crazy Horse. Oszałamiająca gra świateł, odbić, niezwykła sprawność fizyczna połączona z wizjonerskim wprost wykorzystaniem ekranów, luster, odbić, wprowadza nas w nowy typ widowiska: coś pomiędzy wideo-artem, teatrem tańca i peep show w wysmakowanej wersji. Film jest niejako osobnym projektem, widowiskiem multimedialnym, w którym tancerki pojawiają się nie tylko jako tańczące ciała. Ich opowieści uzupełniają taniec, ich impresje są jak dopełnienie fizycznej, emanującej obecności. Opowiadają o swojej przygodzie z kabaretem, o swojej pracy – ich głosy są zmysłowe, a linia narracji jak z baśni.

Nagość tancerek staje się swoistym kostiumem – precyzyjnie przygotowanym, na granicy wulgarności, prowokacji i idealnej seksualności. Nie ma wątpliwości, że adresatem jest widownia męska, a film jest w istocie opowieścią o mechanizmach męskiego spojrzenia, o sposobie konstruowania fantazmatów kobiecego ciała. Tym, który ten obraz projektuje jest dizajaner – mężczyzna. To jego perspektywa ustawia cały obraz, klimat i estetykę. Akrobatyczna sprawność tancerek służy spełnieniu marzeń projektanta o doskonałym kobiecym ciele. A wszytsko to dzieje się w technologii 3D.