O filmie

Marokanka o imieniu Hind oficjalnie nie istnieje, bo w wieku 15 lat została zgwałcona i utraciła tożsamość oraz status członka marokańskiego społeczeństwa. Rodzice wyrzucili ją z domu, bo przyniosła hańbę rodzinie, a bracia zabrali dokumenty, bez których nie mogła funkcjonować. Miała dwa wyjścia: albo zostać prostytutką albo tancerką na tradycyjnych weselach. Wybrała oba, bo tylko w ten sposób udało jej się przetrwać. W wieku 22 lat kilka razy siedziała w więzieniu. Ma dwójkę dzieci, które zmuszona była oddać. Pomimo tego usilnie walczy o godne życie w społeczeństwie, które odmawia jej do tego prawa.

Takich kobiet jak ona jest w Maroku znacznie więcej. Córki prostytutek, porzucone nieletnie narzeczone i inne kobiety, które odwróciły się od patriarchalnego społeczeństwa żyją tu w ciągłym lęku, narażone na psychiczną i fizyczną przemoc, a nawet utratę życia. Film pokazuje sytuację współczesnych banitek, które bezwiednie i niesprawiedliwie skazane zostają na wygnanie. Oczami młodej marokańskiej kobiety widzimy jak wygląda życie pełne ciągłej walki o byt, choć z drugiej strony wolne od społecznych norm i granic. Hind wzbudza podziw odwagą i determinacją, z jaką stara się odzyskać tożsamość, dzieci i prawo do normalnego życia. W tradycyjnym, patriarchalnym społeczeństwie nie jest to proste, szczególnie, gdy prawa obywatelskie są nagminnie łamane. „W marcu 2012 roku – tłumaczy reżyser – świat poruszyła wiadomość o 16-letniej Marokance Aminie El-Filali, która popełniła samobójstwo po tym, jak kazano jej poślubić mężczyznę, który ją zgwałcił. W ten sposób gwałciciel miał uniknąć kary. Ten film pokazuje, że Amina to nie wyjątek, lecz początek góry lodowej. Oddałem tu głos takim ludziom, jak ona: bezsilnym, wyrzuconym poza społeczny margines – takim, których społeczeństwo po prostu się wstydzi i nie chce znać. Zawalczyłem z hipokryzją i tradycyjnym pojmowaniem honoru i wstydu. Takich kobiet, jak Hind jest na świecie mnóstwo. Żyją bez tożsamości, a gdy zajdą w ciąże, ten okrutny cykl, w którym miesza się bieda, przemoc i beznadzieja, przenosi się na kolejne pokolenia”.

Wybrane festiwale i nagrody / Selected festivals and awards: 2012 – MFF Locarno: Nagroda Premio Zonta Club Locarno / Locarno IFF: Premio Zonta Club Locarno, 2012 – MFF Helsinki / Helsinki IFF, 2012 – CPH:DOX Kopenhaga / CPH:DOX Copenhagen

Weż udział w koncercie Gania / Szpura / Zimpel po filmie "Taniec wyklętych kobiet", Warszawa, niedziela, 12 maja, klub Pardon To Tu.