O filmie

Mała stacja kolejowa gdzieś na rosyjskiej prowincji. Noc. Poczekalnia pełna ludzi, oczekujących na swój pociąg. Wszyscy śpią, z wyjątkiem dwojga dzieci, z ciekawością spoglądających w stronę kamery. Słychać chrapanie, niewyraźne mamrotanie pod nosem, nawet brzęczenie muchy. Gołe ściany, gołe ławki, zmęczeni ludzie... Za oknami deszcz, głośny gwizd lokomotyw, stukot przejeżdżających pociągów. Ale nikt się nie budzi. Ludzie po prostu dalej śpią…

Momentami przypomina ten film precyzją kompozycji ryciny Goi z serii Kaprysy, momentami wydaje się dokumentalną ilustracją słów poematu Nahuma Korzhawina: „w Rosji nikogo nie da się obudzić”. Nie pada ani jedno słowo, kamera podgląda śpiących ludzi, co chwila zmieniając perspektywę, przekracza barierę bezpiecznego półdystansu, przechodzi do zbliżeń. W tle albo głusza, albo feeria „kolejowej symfonii” dźwięków. Alegoria jest jasna: biedna śpiąca Rosja! Na co czeka, skoro nie wsiada do żadnego mijającego stacyjkę w pędzie pociągu? Kto ją obudzi i kiedy? Posługując się prostymi środkami z repertuaru klasycznego dokumentalnego decorum, Łoźnica kreuje sugestywny portret, który daje się czytać także w metaforycznym sensie – oczywistym, ale dalekim od publicystycznej demagogii. Prosty film, ale za to jak nakręcony!

Wybrane festiwale i nagrody / Selected festivals and awards: 2001 – DOK Leipzig: Srebrny Gołąb / DOK Leipzig: Silber Taube, 2001 – MFF Kraków: Najlepsze Zdjęcia/ IFF Cracow: Best Camera, 2001 – MFF Lyon: Grand Prix / IFF Lyon: Grand Prix, 2000 – Nagroda dla Najlepszego Rosyjskiego Filmu Dokumentalnego Złoty Wawrzyn / National Documentary Film Prix Golden Laurel

Weź udział w wykładzie mistrzowskim Siergieja Łoźnicy. Warszawa, wtorek, 14 maja, Kinoteka.