O filmie

„Czy oni nas tu zostawią, czy po prostu wyrzucą?” – pyta Juan, pacjent chilijskiego domu opieki. Placówka i jej mieszkańcy są bohaterami tego przejmującego filmu. Całkowicie odcięci od świata zewnętrznego, to właśnie tutaj dożywają ostatnich dni. Rodziny interesują się nimi tylko wtedy, gdy trzeba omówić sprawę pogrzebu. Debiutujący w tym filmie reżyserzy obserwują pacjentów w ich izolacji, pokazując zarówno ich bezradność, jak i siłę. Luis pcha swój wózek do ulubionego fotela na trawie, a Dorian, z kulą pod każdym ramieniem, próbuje skontaktować się dawnymi przyjaciółmi, dzwoniąc do nich przez telefon na monety. Niewidoma Sara szuka umywalki używając węchu, a inny pacjent ma własny nadajnik radiowy i odtwarza dla rezydentów nostalgiczne piosenki i inne nagrania, np. szum morza. Jest również łącznikiem ze światem zewnętrznym, przekazując ostatnie wiadomości drogą radiową.

Film w sposób przejmujący pokazuje portrety ludzi zapomnianych przez świat, którzy mają jednak piękne i bogate życie wewnętrzne. Na uwagę zasługuje forma tego filmu – piękne kadry, z których każdy jest jak obraz, w którym naturalne światło odgrywa ważną rolę.

Wybrane festiwale i nagrody / Selected festivals and awards: 2012 – DOK Leipzig / DOK Leipzig, 2012 – MFF Amsterdam / IDFA, 2012 – CPH:DOX Kopenhaga / CPH:DOX Copenhagen