Gdyby reżyser zdecydował się na bardziej radykalny montaż, film byłby jeszcze lepszy. Ale i tak warto go zobaczyć i zamyślić się nad tym symbolem minionej (nie do końca) epoki. (lubiekino)

obraz Pałacu Kultury jako miejsca, w którym zatrzymał się czas - szary, groteskowy, jakby PRL się nie skończył a ZSRR nadal trzymał w swych mackach. reżyser podczas spotkania powiedział, że nie chciał robić filmu z tezą - ale taki właśnie zrobił. ta teza brzmi "w sumie niewiele się zmieniło". nie ma w tym filmie w ogóle kultury: Teatru Dramatycznego, Sali Kongresowej, Kinoteki. nie ma w nim młodych ludzi, którzy chłoną kulturę: muzykę, koncerty, filmy, festiwale filmowe i teatralne. jest szara rzeczywistość kilku starszych pracowników Pałacu. znamienne, ze jedynym motywem kulturalnym są rosyjscy aktorzy, którzy przygotowują się do jakiegoś występu... nie wiem po co powstał ten jednostronny gniot, może dla tych co tęsknią za PRL'em? (dzoanach)

(Justek)

(malamaha)

(furryboy99)