O filmie

Nenette to szympansica, która urodziła się w 1969 roku na Borneo, ale od 1972 roku mieszka w Paryżu. Ludzie, którzy spędzili z nią wiele lat, mówią o niej z czułością, lecz podkreślają, że trudno zdobyć jej zaufanie. To ona decyduje, kiedy można jej dotknąć. Większość swojego życia spędza w milczeniu, z uwagą obserwując odwiedzających ją licznie gości. Część z nich, wyraźnie nią zafascynowana, potrafi wracać przez wiele dni by z uwagą obserwować jej ciało, mieszankę potwornej siły i ujmującej delikatności.

Jej życie było pełne zarówno miłości, jak i cierpienia. Miała trzech partnerów, z których każdy już nie żyje. Z czwórki dzieci mogła zatrzymać tylko syna, który towarzyszy jej w ostatnich dniach. Kilka lat temu ciężko zachorowała, ale dzięki troskliwej opiece udało się ocalić jej życie.

Od 37 lat zamieszkuje klatkę w paryskim Jardin des Plantem - jednym z najstarszych ogrodów zoologicznych na świecie. Jako najstarsza spośród orangutanów, jest bliska sercu wielu pracujących tam osób. Personel stara się pomóc jej przejść przez menopauzę i dba o serwowanie ulubionych potraw bo Nenette jest wegetarianką.

Wielbiciele Nenette, bezradni wobec jej wyniosłego milczenia, starają się interpretować jej zachowania. Ten kontakt jest możliwy tylko dzięki szybie ze zbrojonego szkła. Orangutanom żyjącym na wolności zdarzało się bowiem zabijać i porywać ludzi.

Nicolas Philbert, zdobywca Europejskiej Nagrody Filmowej za Być i mieć, obserwuje najdrobniejsze zachowania Nenette z uwagą właściwą naukowcom. Film przypomina herzogowskiego Grizzly mana. Tu również natura pozostaje nieprzeniknioną tajemnicą, nie mającą w sobie nic z romantyzmu, a mimo to nieodparcie fascynującą.

Philbert zręcznie unika pułapek emocjonalnego szantażu, jakim najeżone są reportaże o świecie dzikich zwierząt. Jego film, oprócz fascynującej obserwacji zmęczonej życiem w niewoli orangutanicy, jest także opowieścią o odwiedzających ją ludziach. Ich komentarze słyszymy jednak tylko z offu, a w ich wypowiedziach miesza się poczucie winy, fascynacja fizycznością zwierzęcia i rodzące się poczucie jedności. Przecież to właśnie orangutany są gatunkiem najbliższym człowiekowi.

Wybrane nagrody i festiwale /Selected festivals and awards: 2010 – MFF Berlin/ IFF Berlin.