W skrócie

O filmie

To nie jest film dla epileptyków: Magia dla początkujących składa się z długich sekwencji ostrego, stroboskopowego światła i migających obrazów. Do tego męczące dźwięki, urywające się historie i ckliwa muzyka. Brzmi strasznie? A może to istota telewizji? Jeżeli tak, to na czym polega magia tej wydawałoby się odrażającej wizualnej tortury? Magia dla początkujących jest agresywny, kolorowy, pulsujący. Przypomina wizualną sieczkę, skakanie po kanałach telewizora. Czerpie z tradycji mushupu i remiksu. Wpisuje się w najnowsze trendy w kinie dokumentalnym – synkretyzmu sztuki wideo, fabularyzowanych elementów i pracy z archiwaliami.

Film przedstawia media wizualne jako doświadczenie totalne, niemal mistyczne: media wciągają, budują światy, wymuszają uczucia. Przykład: kiedy bohaterowi w telewizji robi się smutno, kolory w kadrze przygasają, gdzieś w dali zaczyna grać smętna muzyka, pojawiają się symboliczne detale. A my, widzowie, czujemy rozpacz. Rzeczywistość wypada na tym tle blado. Jak trudno jest zapłakać, kiedy spotyka nas o wiele wydawałoby się prawdziwsza tragedia! Twórcy filmu stawiają niewygodne pytanie o to, które doświadczenie emocjonalne –to, wywołane przez media, czy przez życie - jest głębsze, pełniejsze, a przede wszystkim prawdziwsze.

A.D.

Wybrane nagrody i festiwale /Selected festivals and awards: 2010 – MFF Wenecja/ Venice IFF, 2010 - CPH: DOX, Kopenhaga/CPH:DOX Copenhagen.