Kochajcie mnie, proszę
Любите меня, пожалуйста!
reż. Valerij Balayan, Ukraina, 2010, 76 min
Terminy projekcji
11 maja 15:00, Kinoteka 4
12 maja 21:00, Kinoteka 2
< >

O filmie

„Wyzwolimy się z niewolniczych kajdan fałszywego liberalizmu!”, „Ojczyzna wzywa!” „Budujemy mocarną Rosję! Dołącz do nas!”, „Władza, prawa, konstytucje przychodzą i odchodzą, ale Rosjanie pozostają zawsze tacy sami!” – to tylko kilka z haseł propagandowych, wysuwanych przez rosyjskich neonazistów. Potomkowie żołnierzy Armii Czerwonej, którzy ponad pół wieku wcześniej pomagali zniwelować groźbę nazistowskiej ideologii, łączą się we wspólnotę zaprzeczającą temu dziedzictwu. Pragną czystości białej rasy, chcą wypędzić wszystkie „imigranckie ścierwa” i „kapitalistycznych złodziei” niszczących ich ukochaną ojczyznę.

Film oferuje szersze spojrzenie na rosnący w siłę rosyjski ruch faszystowski. Kamera rejestruje nienawiść młodych wylewającą się z ideologicznych haseł, ostrych, jadowitych piosenek oraz wszelkiego rodzaju amatorskich filmów internetowych. I zestawia te nagrania ze szczegółową relacją z brutalnego morderstwa dwójki aktywistów. Stanisław Markiełow, trzydziestoczteroletni adwokat, istotna postać ruchu antyfaszystowskiego i Anastazja Baburowa, bezkompromisowa dwudziestopięcioletnia dziennikarka, zostali zamordowani z zimną krwią w biały dzień w środku miasta. Wydarzenie to wywołało lawinę reakcji, prokurując szeroko zakrojoną ideologiczną debatę, która po raz pierwszy pozwoliła oszacować skalę i siłę faszystowskiego napływu.

Balayan buduje wymowę swojego filmu za pomocą najprostszych środków. Pozwala wypowiadać się za siebie dumnym internetowym „gadającym głowom”. Przeplata przejmujące wypowiedzi rodziców i przyjaciół zmarłej dziennikarki z polityczno-społecznymi niesnaskami, powstałymi z tłumionych przez służby porządkowe antyfaszystowskich demokracji. Uzupełnia suchą dziennikarską relację z zabójstwa Baburowej i Markiełowa makabrycznymi komentarzami anonimowych internautów, którzy bezceremonialnie bezczeszczą pamięć o zmarłych.

Przedstawiona w tym filmie Rosja jest państwem na krawędzi mroku, pełnym wewnętrznych kontrastów, rozsadzanym od środka przez subwersywne siły. Z drugiej jednak strony świadectwo, które Baburowa, cicha bohaterka filmu, pozostawiła po sobie, staje się niepisanym mottem tego filmu. „Moją ojczyzną jest człowieczeństwo” - zwykła mawiać młoda dziennikarka, która zupełnie nieświadomie stała się po śmierci twarzą pewnego sposobu myślenia Rosjan o świecie.

Wybrane nagrody i festiwale /Selected festivals and awards: 2011 – Międzynarodowy Festiwal Praw Człowieka/International Human Rights Documentary Film Festival.

Po seansach 11 maja o godz.15:00 oraz 12 maja o godz.21:00 zapraszamy na spotkanie z twórcami filmu.

Twórcy

Zdjęcia /Cinematography by: Valerij Balayan
Produkcja /Production: Valerij Balayan

Oceny zaloguj się i oceń ten film

(lincolnpark)
(sonia)